W ogrodach poezji

Przeminął styczeń, luty przeminął
i marzec gubi ostatnie dni,
gdzie jesteś? - Powiedz, droga dziewczyno,
gdzie jesteś? - Proszę, powiedz to mi.

Czy kwiecień w sercu mym ból ukoi,
los się odmieni, co ze mnie drwi?
Już moja dusza życia się boi
- każdy dzień smutny, każdy dzień zły.

Może nadzieje rozkwitną w maju,
spełni się szczęście, które się śni,
zobaczę w oczach Twych piękno raju,
chociaż zamknięte do niego drzwi?

Już po czerwcowym, błękitnym niebie
płyną obłoki w świat obcy, zły,
bo pn mi zabrał. najmilsza, Ciebie,
a przecież szczęściem największym - Ty.

Przez wieś lipcowa droga się wije,
po której stopy kochane szły
dziś inne stopy, obce, niczyje
deszczu zmywają kropelki - łzy.

Już sierpień nastał, zbliża się jesień,
dlaczego, mila, ciągle się śnisz?
Już nie spotkamy się nigdy przecież,
dal między nami i obce dni.