W ogrodach poezji

Pragnę Tobie drzwi otworzyć
do pałacu, w którym szczęście
będzie Twe marzenia mnożyć
i je spełniać coraz częściej.

Pragnę Tobie świat darować,
dni szczęśliwe, słońce złote,
wszystkie noce zaczarować,
by sny były piękne potem.

Pragnę Tobie te błękity
wciąż malować lazurowo
przez rok cały, wszystkie świty,
aby lśniły wciąż czerwcowo.

Nie śmiej się z mych bujnych marzeń,
tak niewiele dać ci mogę,
chociaż pragnę dać ci w darze
to, co dałby Bóg.. nie mogę...

23 września 2012 r.