W ogrodach poezji

Przez las zielony strumień się wije,
szczebioczą ptaki w gęstwinach,
radośniej, Gajo, serce mi bije,
gdy jestem w twoich krainach.

Wciąż zabłąkane ścieżki odkrywam,
zapachy rozkoszne chłonę,
na nowo szczęście z ufnością wzywam,
w chaosie świata stracone.

Los się uśmiecha szczerze wśród sosen,
kąpie się lato w zieleni,
śpiewasz mi, Gajo, cudownym głosem
wśród leśnych świateł i cieni.

Śpiewaj mi, Gajo, ptaków świergotem,
i śpiewaj wiatrem szumiącym,
niech słyszę echo twej pieśni potem,
w świecie donikąd pędzącym.

7. 11. 2012 r.