W ogrodach poezji

Miłość Ci dam kolorową,
zieloną, jak barwa łąk
pod tą szumiącą dąbrową,
weź, miła, ją do swych rąk,
i, proszę, do piersi przytul,
bo smutno samotnie jej,
niech będzie z Tobą do świtu,
nim słonko obudzi Cię.

Miłość Ci dam kolorową,
jak bukiet uroczych róż,
czerwoną albo różową,
weź ją do rąk, proszę, już,
bo ona Ciebie spragniona,
kochanie, Ty przecież wiesz,
przytul, niech będzie spełniona
i jej bliskością się ciesz.

Miłość Ci dam kolorową,
jak radość, gdy wstaje świt
w rajskim ogrodzie, gdzie z Tobą
razem, najmilsza, chcę iść,
weź moją miłość, ja proszę,
do swoich kochanych rąk,
przytul do piersi uroczej