W ogrodach poezji

Nie zabieraj moich dni,
nie zabieraj nocy,
niechaj mi się szczęście śni,
słońcem dzień się złoci,
niech nadziei jeszcze mam
choćby odrobinę,
nie chcę, miła, zostać sam,
bo bez Ciebie zginę.

Nie zabieraj moich snów,
nie zabieraj marzeń,
bo się płaczu duszy już
ukryć nie odważę
i w uśmiechu bólu skryć
nie zdołam już przecież,
jak bez Ciebie, miła, żyć
w pustym, szarym świecie?

Nie zabieraj dłoni swych,
spojrzeń swoich oczu,
nie chcę nieść przez mroczne dni
przegranego losu,
chociaż wiem - tak musi być,
trudno jest coś zmienić,
ciągle pragnę z Tobą śnić
świat w barwie zieleni.

Nie zabieraj świata, nie,
radosnych pejzaży,
będę wszędzie szukał Cię
i o Tobie marzył,
bo uroda kiedyś Twa
duszę mą urzekła,
kiedy Ciebie przy mnie brak,
świat gorszy od piekła.