W ogrodach poezji

Za firanką rzęs Twe oczy
ukryte, nieśmiało
patrzą, chcąc mi zaczarować
i duszę i ciało.

W przecudownej oczu toni
pogrążam się chętnie
i już nic mnie nie obroni,
bo czarują pięknie.

Pieśnią kwiatów, wiatru śpiewem,
i szelestem liści,
czy sen pragnie, tego nie wiem,
na jawie się przyśnić?

Omotałaś mnie uśmiechem
- swoich oczu niebem,
w którym miłość razem z grzechem
obiecują Ciebie.

Szczęście do mnie cicho puka,
lecz trochę nieśmiało,
nie chcąc znowu mnie oszukać,
jak już się zdarzało.

Zaufaj mi, proszę, serce
tym cudownym oczom,
może zaczarują szczęście
swą uroczą mocą!