W ogrodach poezji

Radość ma kolor błękitu,
spójrz w niebo, tam smutku nie ma,
wesoło słońce od świtu
już płonie - światła poemat.

Dłoniom Twym drobnym wytchnienie
i szczęście pięknym oczętom
przyniesie zauroczenie
radość w błękity zaklętą.

Więc się uśmiechnij do świata.
jak to potrafisz - słonecznie,
w błękitne szczęście bogata,
które Cię kocha bezsprzecznie.

Cząsteczką obdarz mnie nieba,
mój Ty błękitny Aniele.
Ach, jak mi teraz potrzeba
kropli błękitu! Zbyt wiele?