W ogrodach poezji

Godziny nocy ospałej
nudzą się dziś razem ze mną,
wspomnienia natrętnie śmiałe
błądzą przez moją bezsenność.

I cicho szepczą do ucha
słów rozbudzonym znów echem,
drży w moim sercu otucha
z tęsknoty za nowym grzechem.

Twe oczy kuszą na nowo
kolorem minionych majów,
barwiąc tę noc fioletowo,
jak na przeznaczeń rozstaju.

Złociście śpiewają świty
kwiatom słoneczne ballady,
zapłonął obraz wyryty
w sercu miłości i zdrady.

I znów na nowo się burzy
serce nadzieją zachłanną,
nie mogę czekać już dłużej
z tą niepewnością bezradną.

Moja boginko - twe włosy
niby złociste promienie...

to słońce świeci mi w oczy...
zgasło już barwne wspomnienie.

4 października 2012 r.