W ogrodach poezji

Gwiazd promyki w ciszę wplatam,
w barwny deseń snów,
abyś w czarodziejskich szatach
wędrowała znów.

Poprzez elfów piękne gaje,
przez zielony las,
tam, gdzie wieczna baśń się baje,
gdzie kochają nas.

Szczęściem niebo błękitnieje,
a w koronach drzew
ptaków niesie wiatr przez knieje
kolorowy śpiew.

Razem z tobą powędruję,
czarodziejko ma,
ty w dzień szczęście zaczarujesz,
a ja w naszych snach.

Poprzez gąszcze i polany,
poprzez blask i mrok
niech nas razem, zakochanych
wspólny wiedzie krok.

19 grudnia 2012 r.