W ogrodach poezji

Witały mnie rosą poranki
i noce sypały gwiazd pył,
te noce, jak oczy wybranki,
jak los, co mi życiem się śnił.

Płynęły obłoki nade mną,
gdy błękit oddalał się wciąż,
musiałem iść dalej w noc ciemną,
marzenia naiwne swe śniąc.

Szukałem wytchnienia wieczorem,
gdy zorzy rozpalał się blask,
uczucia złocistym kolorem,
nim nocy pochłonął go czas.

Uśmiechaj się czasem, jutrzenko,
w radości promienie się wtul,
rozwesel słoneczną piosenką,
płynącą znad lasów i pól.

Niech oczy już moje nie płaczą
wpatrzone w przyszłości mej mrok,
niech miłą dziewczynę zobaczą,
jej suknia niech cieszy mój wzrok.

Weselszym dziś, zorzo, lśnij blaskiem,
weselszą zwiastując mi noc,
by gwiazdy srebrzyły się jaśniej,
a sen się spełnienia miał moc.

18 czerwca 2013 r.