W ogrodach poezji

Ja wiem, jest w Tobie mrok i żal
i jest pragnienie światła,
przemijających wspomnień dal,
co spokój Ci ukradła.

Jest w Tobie cisza i jest krzyk
i bóle i tęsknoty,
zaczarowane życia sny
w promieniach słońca złotych.

I jest pragnienie czyichś rąk,
by rozbarwiły czule
kwitnący pięknie w Tobie pąk,
który się rodzi z bólem.

Jest też radości małych w bród,
którymi darzą mamę
istoty małe - życia cud,
- to dziś Twe szczęście całe.

Jest w Tobie barwa kwietnych łąk
i oczu zatroskanie,
dotyk dziecięcych, miłych rąk,
rozłąka i kochanie.

I ja też miejsce chciałbym mieć
choćby i skromne, miła,
w Twym czułym sercu na dnie gdzieś...
- mnie miłość zwyciężyła.

1 lipca 2013 r.