W ogrodach poezji

Odnajdę Cię, gdy zimne mgły odpłyną
i świat w kolory znów ustroi się,
za którąś górą, za którąś doliną,
w jakiejś krainie zabłąkanej w śnie.

Odnajdę Cię gdzieś za krawędzią nocy,
w ogrodach jasnych, które mija mrok,
Twój kostium biały, czarne Twoje oczy
i coraz bliższy mym krokom Twój krok.

Odnajdę szczęście, które ma Twe imię,
ukryte w sercu, jak największy skarb,
przeminą wichry, hulające w zimie,
zapomnę smutek, jak okrutny żart.

Odnajdę Cię, choć skryłaś się daleko,
poza marzeniem, ja to dobrze wiem,
w świecie szczęśliwym, gdzieś za Mleczną Rzeką,
ale iść będę, póki spotkam Cię.

Odnajdę Cię w wieczności którejś chwili,
na ścieżce losu zaplątanej w czas,
będziemy razem swoją miłość śnili,
gdzie? Tego nie wiem - wśród srebrzystych gwiazd.

Odnajdę szczęście, które w Twym imieniu
ukrywa życie - niespokojny los,
stanę na drodze memu przeznaczeniu
z moją miłością, wołającą w głos!