W ogrodach poezji

Na dywanach łąk zielonych kwiaty
roztańczyły się w cudowny wzór,
kolorami z bajecznej komnaty,
pod błękitem i pod bielą chmur.

Moja miła, wędruj razem ze mną
poprzez barwy naszych wspólnych snów,
przez błękity i wśród gwiazd w noc ciemną,
snu nie obudź - szeptem do mnie mów.

Pijmy rankiem szczęścia wonne rosy,
zasłuchani w skowronkową baśń,
wspólną nicią tkajmy nasze losy,
aby naszym oczom radość dać.

W Twoje dłonie oddam swe marzenia,
weź je, proszę, to mej duszy pieśń,
którą w obraz cudownie zamieniam,
aby Tobie, miła, dzisiaj nieść.

Mej miłości nigdy nie dość Ciebie,
moja wróżko z czarodziejskich łąk,
patrząc w oczy Twe, utonę w niebie,
weź me szczęście, weź je do swych rąk.

Tobie, piękna wróżko