W ogrodach poezji

Twoim oczom szczęście pragnę dać,
kiedy świat szarzeje dookoła,
abyś tylko radość mogła znać,
lecz czy to uczynić kiedyś zdołam?

Twoim oczom zawsze chciałbym nieść,
moja miła, radość o poranku,
kiedy szarość świata trudno znieść,
uwierz, proszę, pragnę bez ustanku.

Twoim oczom promyk szczęścia chcę
podarować, moja ukochana,
aby szary się rozbarwił dzień
w kolorowe chwile już od rana.

Twoim oczom uśmiech pragnę nieść
najpiękniejszy, miła, już o świcie,
chociaż wciąż daleko jesteś gdzieś.
Czemu wspólne nie jest nasze życie?

Twoim oczom podarować chcę
pięknych uczuć barwy szczerozłote,
niech radośnie zawsze śmieją się.
Spojrzeć w oczy Twe wciąż mam ochotę!