W ogrodach poezji

Zaczaruję słów muzyką
wszystkie wiersze, wszystkie pieśni,
uczuć mych melodią dziką,
pełną tęsknot wciąż bolesnych,
zaczaruję smutkiem mroków
i radością dni słonecznych,
nie wytężaj, miła, wzroku,
w samotności błądzę jeszcze.
Tylko księżyc srebrnooki
nocą mnie zobaczyć może,
jak po świecie tym szerokim
szukam Cię o mrocznej porze,
tylko słońca oko złote
ujrzy mnie, gdzie nie ma cieni,
aby światła ciepłym splotem
smutne drogi opromienić.
Proszę, nie patrz teraz, miła,
nie nadeszła jeszcze pora
- przepowiednia nie spełniła
pragnień, bo wciąż jest nieskora.
Przyjdę jednak, brąz Twych oczu
swą miłością zaczaruję,
ciszą szczęśliwego losu
tak, ze duszą ją poczujesz
i uśmiechniesz się radośnie,
i zapomnę trud bezdroży,
bo będziemy śnić o wiośnie,
bo będziemy szczęście mnożyć.