W ogrodach poezji

Twe imię szepczą moje usta,
do ciebie biegnie każda myśl,
bez ciebie noc, jak nicość pusta,
ku tobie zaraz chciałbym iść.

I ja twe imię ciągle szepczę,
tęsknotę ślę ku tobie w dal,
o tobie moje myśli pieszczę,
pogrążam się co nocy w żal.

Och! Jak cię kocham, moja miła,
lecz jak cię zdobyć, powiedz, jak?
Historia rodów zbyt zawiła
i życzliwości w ludziach brak.

I ja cię kocham sercem całym,
bez ciebie nie chcę wcale żyć
w tym świecie pychą oszalałym,
gdzie rwie się łatwo szczęścia nić.

Czy są gdzieś w świecie takie kraje,
gdzie każda miłość spełnia się,
jak w opowieściach z pięknych bajek,
jak dotyk dłoni w cudnym śnie?
_ _ _ _ _ _ _

Do ciebie idę, moja miła,
gdziekolwiek jesteś, czekaj tam,
nasza rozłąka się skończyła
po drugiej stronie życia bram.

Zbyt mocno serce rozpaczało,
tak być musiało chyba, cóż...
złączyły nas na wieczność całą
trucizna i ten ostry nóż.

22. 10. 2012 r.