W ogrodach poezji

Poeci, kochani Poeci,
przed siebie świat obok nas gna,
a my pośród dziejów zamieci
marzymy na jawie i w snach.

Marzymy o życiu szczęśliwym,
gdzie zapach jaśminów i bzów
otula świat bardziej prawdziwy,
bo ten ze spełnionych już snów.

I chociaż tak trudno czasami
w tym świecie wśród martwych żyć dusz,
wołamy wciąż swymi wierszami,
by życie obudzić w nich już.

Niełatwo jest szczęście odnaleźć
wśród jego pozorów i złud,
a w sercach są smutki i żale,
lecz wiemy, że życie to cud

My przecież świat uczuć dokoła
widzimy oczami swych dusz
i serce słyszymy, gdy woła,
chcąc w zapach otulić się róż.

niewiele do szczęścia potrzeba
Poetom - ich życie to pieśń,
- prócz kąta skromnego i chleba,
to drugie też serce mieć gdzieś!