W ogrodach poezji

Słały pytanie z mrocznej dali
srebrzyste gwiazdy- światła nocy,
dlaczego serce wciąż się żali,
choć świat jest taki przeuroczy?

Samotne serce w piersi bije
dla kogoś, kto go nie usłyszy,
tęsknoty moje są niczyje
i wiersze, w których o nich piszę.

Prosiły gwiazdy - Porzuć żale,
bo łez diamenty rażą oczy,
nadzieją owiń się, jak szalem,
gdy los z miłością wciąż się droczy.

Lecz kiedy oczy łez są pełne,
jak łzy powstrzymać - one płyną
przez moje troski, smutki ciemne
i przez tęsknotę za dziewczyną.

Śpiewały gwiazdy pieśń radości,
chcąc srebrem nut ucieszyć duszę,
lecz w duszy smutek ciągle gości,
z tęsknotą w sercu żyć wciąż muszę.