W ogrodach poezji

Kto zaplątał w mroczny chaos moje sny?
Kto do szczęścia pozamykał wszystkie drzwi?
Kto mi kazał kochać Cię we wszystkie dni?
Nie wiem, nie...
nie wiem, nie...

Nie wiedziałem, że jest miłość smutna tak,
nie wiedziałem, że nie spełni się, bo jak?
Nie wiedziałem, że łez oczom czasem brak,
miła ma...
miła ma...

Kto mi kazał tęsknić wciąż do dłoni Twych?
Kto mi kazał wierzyć, że powrócisz w sny?
Kto darował mi ten los, bez Ciebie, zły?
Nie wiem, kto...
nie wiem, kto...

Nie wiedziałem, że samotność boli tak,
nie wiedziałem, że cierpienie - życia znak,
nie wiedziałem, że sił czasem z bólu brak,
miła ma...
miła ma...

Kto mi kazał marzyć wciąż na próżno dziś?
Kto mi kazał w myślach wciąż ku Tobie iść?
Kto mi kazał z tą rozpaczą w sercu żyć?
Nie wiem, nie...
nie wiem, nie...

Nie wiedziałem, że zabierze Ciebie świat,
nie wiedziałem, że stóp kiedyś zgubię ślad,
nie wiedziałem, że nadzieje porwie wiatr,
miła ma...
miła ma...

Kto mi kazał kochać pięknych oczu blask?
Kto mi kazał wierzyć, że los złączy nas?
Kto darował wczoraj mi samotny czas?
Powiedz, kto?...
Powiedz, kto...