W ogrodach poezji

Twoje płatki, Różo, nie zwiędną,
zawsze będą śmiały się oczom
barwną pieśnią, piękną legendą,
dniom wszystkim i wszystkim mym nocom.

Twoje płatki, Różo, na niebie
śnią się zawsze gwiazdom ogniście,
gdy je tulisz nocą do siebie,
na poranka czekając przyjście.

Sny malujesz w barwy różane,
w moim sercu radość rozkwita,
kiedy płatki widzę kochane,
czy słonecznie mnie dziś powitasz?

Twoje płatki, Różo, o świcie
rozświetliły rosy kropelki,
tak radośnie budzisz się w życie,
i w marzeniu, jak miłość, wielkim.

Twoje płatki, kochana Różo
- dar mym oczom i łzom natchnienie...
nie uciekaj przed uczuć burzą,
dla miłości bądź przeznaczeniem.