W ogrodach poezji

Daleka jest droga, ukryta we mgle,
wiodąca tą mroczną doliną,
już nie wiem, czy żyję, czy życie dziś śnię,
bo tylko się śniłaś, dziewczyno?

A czas się przeplata przez noce i dnie,
przez barwne pejzaże mych marzeń,
mijają godziny, a wszystkie są złe,
jak długo tak iść się odważę?

Lecz dal nie zatrzyma zmęczonych mych nóg,
gdy smutek otula mnie ciszą
i tylko tęsknoty krzyk usłyszy Bóg,
i gwiazdy mój żal ukołyszą.

Czy słyszysz, jak wołam rozpaczą swych łez,
uczucie swe niosąc Ci w darze?
Osuszy mgły słońce, rozkwitnie znów bez,
lecz my nie będziemy już razem.

Daj sercu nadzieję, weź w dłonie mój czas,
do marzeń uśmiechnij się, miła,
opowiem Ci życie i szczęście - czy znasz
tę baśń, która nam się przyśniła?

07. 04. 2014