W ogrodach poezji

Pragnę znaleźć świat miodem płynący,
tam, gdzie mleczne bieleją ruczaje,
nie uwierzę, że nie ma pod słońcem
kraju tego z legendy i z bajek.

Świat mi zabrał naiwne złudzenia,
że przygodą jest zwyczajne życie,
czy przebaczę snom piękne marzenia,
znów w codzienność wędrując o świcie?

Daj mi jeszcze, proszę, czasu chwilę,
niech rozkwitną kwiaty róż i wiśni,
chociaż w życiu jest szarości tyle,
barwny pejzaż, miła, Ci się przyśni.

Nie ugasi słońce mej tęsknoty
do krainy kolorowych marzeń,
wyczaruję pieśnią ten kraj złoty
z pięknej baśni - oczom Twym pokażę.

Tam, pod lasem, strumień wody toczy,
dokąd? Tego nie odgadnę wcale,
nie zobaczą jutra nasze oczy,
nim nie przyjdzie z troskami i z żalem.

Jak mam stworzyć cały świat od nowa
pieśnią słów, uczuciem niekłamliwym?
W świat baśniowy chcę z Tobą wędrować,
bo od tego bardziej jest prawdziwy.