W ogrodach poezji

Otulę w biały zapach jaśminu
wszystkie wieczory i świty,
aby ucieszyć Ciebie, dziewczyno
szczęściem w zapachu ukrytym.

Otulę nieba błękitną ciszą
dni - barwą wiecznej miłości,
aby te wiersze, które Ci piszę,
mogły się w sercu zagościć.

Otulę w gwiezdne promyki srebra
noce, by utkać z nich szczęście,
bo są Twym oczom przecież potrzebne,
miła, by śmiały się częściej.

Otulę słońca ciepłem złocistym
dni - czułym, jak dotyk dłoni,
aby, kochanie, uczuciem czystym
przed smutkiem życia ochronić.

Otulę moich uczuć barwami
dni, świty, wieczory, noce,
byś mogła nimi, miła, czasami
okryć się, jak ciepłym kocem.