W ogrodach poezji

Pragnę tobie dać, malutka,
śliczną gwiazdkę z nieba,
jak różyczki kwiat z ogródka,
ale nie mam, przebacz.

Pragnę tobie dać na szczęście
pierścionek z diamentem,
byś się uśmiechała częściej,
widząc oczko piękne.

Ale diament bardzo drogi,
pieniędzy brakuje,
więc pierścionka dać nie mogę,
żal ogromny czuję.

Pójdę zaraz do ogródka,
i zrobię bukiecik,
aby zanieść ci, malutka,
bo cię kocham przecież.

Jednak ty się będziesz śmiała
- co ty mi przynosisz?
-piękne perły widzieć chciałam,
nie kwiatki za grosik.

A ja powiem tobie, miła
- jeśli możesz, przebacz,
twoja miłość mi się śniła,
już mi jej nie trzeba.

10 maja 3012 r.