W ogrodach poezji

Będą się nocą mi śniły
cudowne przygody z wierszy,
w ogrodach elfów się wiły
strumienie - melodie świerszczy.

I w rym się splotą, jak dłonie,
pieszczoty czułą zachętą,
w zapach jaśminu wtulone,
różą pachnące i miętą.

Z ust twoich wypiję słodycz
słów najpiękniejszych na świecie,
w rymach prastarych - wciąż nowych,
skradzionych kiedyś poecie.

Poprzez ogrody popłynę,
śniąc ciągle o twojej pieśni,
w tę najpiękniejszą godzinę,
która się nigdy nie prześni.

30.XI.2012 r.