W ogrodach poezji

Warkocz twój, Bereniko, na wietrze
wokół twarzy się twojej rozproszył
promieniami złotymi w powietrzu,
niby blask konstelacji uroczych.

Twoje oczy wpatrzone w dal mglistą,
gdzie horyzont do nieba aż sięga,
twoja miłość jak błękit jest czysta,
niewzruszona, jak twoja przysięga.

Obiecałaś swój warkocz świątyni
ofiarować, gdy miły powróci,
przyrzeczenie twe godne władczyni
- będziesz włosy musiała swe skrócić.

Ukochany mój mężu i królu,
warkocz mój jest zapłatą za ciebie,
choć pozbyłam się go w wielkim bólu
dla bogini mej, pani na niebie.

Moja żono, twój warkocz uroczy
nasz astronom zobaczył na niebie,
jak wachlarzem się gwiezdnym rozłożył
z rąk twej pani, co też kocha ciebie.

6 grudnia 2012 r.

Według starożytnej legendy Berenika, żona
egipskiego króla Ptolemeusza, obiecała
ofiarować swój piękny warkocz świątyni, jeśli
jej mąż powróci z wojennej wyprawy i dotrzymała
słowa. Jednak ktoś go ukradł. Nadworny astronom
udobruchał rozgniewanego króla twierdząc, że bogini
Wenus umieściła go na niebie. Czyż nie było to
najpiękniejsze kłamstwo w historii ludzkości?