W ogrodach poezji

Na ciemnym niebie gwiazdy mrugają,
gwiazdy mrugają i kuszą
tajemnic piekłem i piękna rajem,
aż tęsknię do nich swą duszą.

W dal niepojętą myśl moja leci,
gdzie Mlecznej Drogi obłoki,
tam moja gwiazda maleńka świeci,
skryta za światła, za mroki.

Jak ją odnalezć w gwiezdnym chaosie,
w mgławic szaleństwie nie zbłądzić?
Poszukam świateł gwiazdek na rosie,
by drogę swoją osądzić.

Gdzieś uwięzione w orbit zakręty
lśnią konstelacje urocze
gwiazd, zaplątanych niby diamenty
w galaktyk zwiewne warkocze.

W dal niepojętą myśl moja leci,
gdzie Mlecznej Drogi obłoki,
tam moją gwiazdę odnajdę przecież
skrytą za światła, za mroki.

29 lipca 2012 r.