W ogrodach poezji

Śpiewają piękne błękity
pieśnią skowronków ukrytych,
które po niebem wysoko
ukradły skrzydła obłokom.

Chwyciłem błękit w swe dłonie,
niech szczęściem błękitnym płonie,
niechaj w mych dłoniach ogrzeje
uwiędłe moje nadzieje.

Zrobię z nich piękny bukiecik,
błękitnie w dłoniach niech świeci,
świat wokół niech błękitnieje,
szczęście błękitnie się śmieje.

Błękitne czary i mary
w dłoniach niech barwią świat szary,
bukiet ci dam, niech błękitnie
twa miłość do mnie rozkwitnie!