W ogrodach poezji

Marzeń moich horyzont zakreślam
tam, gdzie z nieba się łączy błękitem,
uczuć moich i wierszy mych pieśnią
i radości nieśmiałym rozkwitem.

Lecz już nie wiem, co dzisiaj z nią począć,
niebo wcale nie słucha mej pieśni,
a ja tęczę maluję uroczą,
chociaż szczęście mym oczom się nie śni.

Dzień w wieczoru otula się ciszę,
zasłuchaną znów w serca niepokój,
który woła, lecz tylko ja słyszę
me tęsknoty szepczące wśród mroku.

Jestem nutką w tej pieśni wszechświata,
która płynie, wciąż płynie przez wieczność,
próżno miłość w tę pieśń dzisiaj wplatam,
by weselszą ucieszyć Cię pieśnią.

Tylko głos Twój w mej duszy rozkwita
złudą szczęścia - ach, jakże mi drogą!
Tak mnie niebo na chwilę dziś wita
tą radością, co dana jest bogom.

Tobie, bo tęsknię za Tobą