W ogrodach poezji

Dni Twe, miła, w dal rozpostrę
barwą śliczną, niby tęczę,
wszystko w życiu będzie proste,
wszystko będzie w nim piękniejsze.

Będą cieszyć zdarzeniami
chwile, które będą nasze
baśniowymi kolorami,
nigdy smutkiem ich nie zgaszę.

Gwiezdnym płaszczem Cię otulę
- mą miłością, mym pragnieniem,
aby w Twoje dłonie czule
włożyć marzeń mych spełnienie.

I najpiękniej rozkołyszę
nasze serca w jednym rytmie,
niechaj szczęście los Ci pisze,
radość zawsze w sercu kwitnie.

Tylko podaj swoje dłonie,
daruj uczuć odrobinę,
ja tych uczuć nie roztrwonię
- w błękit nieba je rozwinę.