W ogrodach poezji

Twą bluzkę w barwę czerwieni
ogień mych spojrzeń rozpala,
błądząc wśród świateł i cieni,
tak mnie ich magia zniewala,
biegnę w marzeniu ku Tobie,
moja urocza dziewczyno,
aby uczuciem ozdobić
minuty, co w parku płyną,
gdzie trawa zielona taka...
jakże ja tęsknię, mój Boże,
chyba zamienię się w ptaka,
skrzydła szeroko rozłożę
i będę leciał pod niebem
błękitnym, jak Twoje spodnie,
a kiedy zobaczę Ciebie,
usiądę przy Tobie godnie,
a Ty mnie wtedy odczaruj,
abym znów stał się człowiekiem
- po prostu uśmiech podaruj,
który na wszystko jest lekiem,
a ja przytulę Cię, miła
czule w miłosnym spełnieniu,
tu w parku, gdzie się ukryłaś
pod drzewem w zielonym cieniu.