W ogrodach poezji

Rozkołysz dzień w błękitach,
swym tańcem go rozkołysz,
gdy wiosna znów zawita
w kolorach swych wesołych.

Biodrami, swą kołyską,
rozkołysz sny uroczo,
by szczęście było blisko,
gwiaździstą, cudną nocą.

I niechaj tańczą gwiazdy
miłości wieczny taniec,
niech w nim się zgubi każdy,
niech radość w nim zostanie.

Rozkołysz krokiem śmiałym
w tęsknoty czułym rytmie
ten świat dokoła cały,
miłością niech rozkwitnie.

A ja ci podam dłonie,
by szczęście rozkołysać,
niech w sercach naszych płonie
błękitnie już od dzisiaj.

2 lutego 2013 r.