W ogrodach poezji

Tam, na skraju wioski
mieszka moja miła,
ma sukienkę w groszki
i warkocze dwa,
lecz spotkała kogoś,
miłość się skończyła,
dziś ma minę srogą,
nie chce mnie już znać.

O, mój smutny losie,
cóż na to poradzę?
Dostałem po nosie,
teraz jestem sam,
spotkała chłopaka,
ma forsę i władzę,
a mnie, nieboraka,
od swych goni bram.

Leć, piosenko moja,
leć na świat szeroki,
nad lasy, nad pola,
jak skowronka śpiew,
poprzez dni słoneczne
i przez nocne mroki
- miłości odwiecznej
i tęsknoty zew.

31 lipca 2012 r.