W ogrodach poezji

Zagraj, Cyganie, swą pieśń
i niech zatańczy Cyganka,
ty, wietrze, melodię nieś,
barwiąc radością poranka!

Zagraj, niech skrzypiec twych dźwięk
drgające nuty rozproszy,
niech z serca ucieka lęk,
niech smutek się nie panoszy!

Zagraj, niech z oczu mych łzy
płyną wzruszeniem słodzone,
niech śnią się na jawie sny,
wrócą marzenia stracone!

Zagraj, niech cieszy się świat,
do serca miłość powróci
i niech nie będzie już zdrad
i nikt się nigdy nie kłóci!

Graj, nie ustawaj, swą pieśń
i niechaj tańczy Cyganka,
ty, wietrze melodię nieś,
piękną, jak radość poranka!