W ogrodach poezji

Płyną w dal obłoki, po błękicie płyną,
gdzie jesteś, gdzie jesteś, kochana dziewczyno?
Jak odnaleźć Ciebie? - Nie wiem, ciągle nie wiem.
W tym ogromnym świecie jak odnaleźć Cię?

Już na czystym niebie słońce jasno płonie,
a ja wciąż na próżno za ułudą gonię.
Gdzie jesteś, kochanie, usłysz me wołanie,
nie chcę już samotną ścieżką dłużej iść.

Błądzi wiatr po lesie, pośród drzew się plącze,
już się za chmurami skryło złote słońce,
błądzę ścieżką w borze, pomóż, dobry Boże,
chcę odnaleźć miłą, lecz jak z lasu wyjść?

Na zielonych łąkach już się barwią kwiaty,
odeszła dziewczyna, nie przeżyję straty,
po cóż mam nadzieję, że się los zaśmieje,
spotkamy się kiedyś, przytulimy się?

Dojrzały na polach zbóż złociste łany,
tęskni, tęskni serce do mej ukochanej.
Tylko miłej dłonie zgaszą bólu płomień
- wróć, kochanie, do mnie, proszę, do mnie wróć!