W ogrodach poezji

Nie zabieraj mych marzeń, kochanie,
niech tęczowym płomieniem wciąż płoną
w moim sercu, cóż bez nich zostanie?
- Świata szarość za smutku zasłoną.

Z tobą zawsze chcę witać poranki,
chwytać w dłonie słoneczne promienie
i dla ciebie, wyśnionej wybranki
splatać szczęście w świetliste odcienie.

Bądź mi baśnią, co śni się co nocy,
najpiękniejszą z tych baśni tysiąca,
które w gwiazdach ukryte uroczych
opowieści swe snuja bez końca.

W swych ramionach chcę ciebie utulać,
zapatrzony w twe oczy nieśmiało,
kiedy wiatr się za oknem rozhula,
niebo deszczem znów będzie płakało.

Zostań ze mną na zawsze, kochanie,
w trudzie dnia, w ciszy nocy, w wieczorze,
zbyt bolesne byłoby rozstanie,
smutne życie znów w szarym kolorze.