W ogrodach poezji

Zielona polana, mroczny las dokoła,
w górze wiatr zaplątał się w koronach drzew,
leć, motylku złoty - przygoda Cię woła
i płynący z dala czarodziejski śpiew.

Motylku, motylku,
słychać wycie wilków,
wokół las się mroczy,
smutne Twoje oczy.

Tylko Ty śpiew słyszysz, tylko Ty rozumiesz,
drży baśniowym tonem tajemnicza dal,
leć motylku złoty, bo odnaleźć umiesz
tego, który woła wyśpiewując żal.

Motylku, motylku,
słyszysz wycie wilków,
las wielki dokoła,
czy uciec im zdołasz?

Wokół zadumane brzozy, świerki, sosny,
słońce w las się wkradło swych promyków grą,
leć, motylku złoty, bo dokoła wiosna
przyjazna jest Twoim marzeniom i snom.

Motylku, motylku,
w dali wycie wilków,
nie dogonią Ciebie
w Twoich marzeń niebie.

13 maja 2013 r.