W ogrodach poezji

Miłość ma jest taka cicha,
jak w ciepły, lipcowy ranek
wiatr, który zaledwie wzdycha,
powiewem muskając ganek,
kiedy w pośpiechu dom mija
i włosów kosmyki pieszcząc,
nie będzie miłość niczyja,
jak wiatr otulę Cię pieśnią.

Miłość ma ciepła, jak uśmiech,
którym Cię słońce obdarza,
jak piękny sen, kiedy uśniesz,
jak szczęście, które się zdarza
i dłoni nieśmiały dotyk,
kiedy się jeszcze krępuje
odczuwać radość pieszczoty
i tylko marzenia snuje.

Miłość ma płonie błękitnie,
jak niebo o letniej porze,
kiedy dokoła świat kwitnie
i pachnie dojrzałym zbożem.
Pragnę Ci dać ją, kochanie
w darze wprost z serca wyjętym...
Wybacz, że wciąż o tym marzę
- o szczęściu dla mnie zbyt pięknym.