W ogrodach poezji

Nad polami, nad łąkami
płynie biała mgła,
ściana płaczu między nami
w mych samotnych snach.

Nad polami mgła się ściele,
smutne drzewa śpią,
moich marzeń jest zbyt wiele
i zbyt śmiałe są.

Płynie, płynie mgła od pola
i w ogrodzie mgła,
tajemnicza losów wola
moim szczęściem gra.

Płynie biała mgła nad polem,
płynie tam, gdzie las,
dałem serce ci w niewolę
w nieszczęśliwy czas.

16 czerwca 2012 r.