W ogrodach poezji

Między palcami błądzą klawisze,
akord się wplata w mój żal,
to płaczą gwiazdy - wyraźnie słyszę,
choć dzieli nas wielka dal,
i ronią krople swych łez srebrzyste,
a ciemność otula w krąg
moje marzenia naiwnie czyste...
gram nokturn - tęsknotę mą.

Między palcami umyka życie,
podaj mi, podaj swą dłoń,
dopóki serca wciąż słyszę bicie,
miłość daruję Ci swą,
dopóki jeszcze rytm serca wplatam
w nut tęczę, utkaną z łez...
błądzę, kochanie, w gwiezdnych poświatach
wraz z Tobą w marzeniach gdzieś.

Między palcami płaczą klawisze,
lecz gram miłości swej ból,
czy słyszysz, miła, bo ja wciąż słyszę
wiatr czasu wśród gwiezdnych pól,
tak dzisiaj, miła, płacze ma dusza,
gdzie jesteś, gwiazdo ze snu?...
Gram pieśni nocy - niebo się wzrusza
i tylko Ciebie brak tu.

Między palcami migoczą gwiazdy,
senny kołysze je rytm,
dla Twoich oczu skradnę blask jasny
- nie pogniewają się zbyt,
słysząc, jak moja tęsknota płacze
i widząc w mych oczach łzy...
Czemu wciąż wierzę, ze Cię zobaczę,
że dłonie swe podasz mi?