W ogrodach poezji

Grają struny, grają
mej gitary dźwięczne,
wytchnienia nie mają
- moje pieśni smętne,
bo tęsknoty żarem
płacze moja dusza
i struny gitary
też do płaczu zmusza.

Dzisiaj gram swe pieśni
melodii tęsknotą,
szczęście mi się nie śni,
ani bogactw złoto,
jak więc mógłbym Tobie
tak grać na gitarze,
by melodię zdobić
zachwytami marzeń?

Graj, moja gitaro,
tylko nie płacz, proszę,
nie poddaj się czarom
uczuć mych za grosze,
przecież one tanie
- tylko dusza płacze...
Tobie gram, kochanie,
choć Cię nie zobaczę.

Ale palce moje
nie słuchają wcale,
struny z niepokojem
wypłakują żale
i w wieczorną ciszę
melodia ucieka,
może ją usłyszysz
- wciąż na Ciebie czekam.

Cóż, jesteś daleko,
za burzą, za tęczą,
próżno będę czekał,
próżno struny dźwięczą,
gdy gram pieśni swoje,
jak umiem najpiękniej,
o serce się boję,
że mi z żalu pęknie!

7 lipca 2013 r.