W ogrodach poezji

Płynie we mnie muzyka,
na wskroś duszę przenika
nut harmonią, co nigdy nie gaśnie,
chociaż smutna czasami,
oczy wypełnia łzami,
sprawia, że w duszy jest trochę jaśniej.

Wraz z melodią popłynę
w piękną marzeń krainę,
może spotkam Cię w niej, ukochana,
skradnę uśmiech uroczy,
bo cudowne masz oczy,
nawet kiedy zaspane są z rana.

Płyń, melodio, nut strugą,
bo już kocham zbyt długo,
tą samotną miłością, co płacze
tęsknot bólem - cóż począć,
gdy zabraknie łez oczom
i już szczęścia na próżno nie gonię?

Płynie we mnie muzyka,
uczuć burza nie znika,
nie ugasi płomienia tęsknoty.
Jak żyć tylko wspomnieniem
szczęścia, które dziś cieniem
tamtych dni, pięknych dni szczerozłotych?