W ogrodach poezji

Usłysz serca wołanie,
przyjdź wraz z wiosną, kochanie
do mych baśni, tych z nocy tysiąca,
otrzyj łzy słone z oczu,
pragnę oddech Twój poczuć
dziś na twarzy cieplejszy od słońca.

Rankiem Ciebie otulę
tęsknotami i bólem
serca, które na próżno wciąż woła,
kiedy wiosna zawita,
by kwiatami rozkwitać
na tych łąkach zielonych dokoła.

I pójdziemy w przygody,
gdzie złociste wciąż wody
czarodziejskim strumieniem w dal płyną,
podaj dłonie, kochanie,
szczęście z nami zostanie
już na zawsze, urocza dziewczyno.

Rankiem Ciebie otulę
uczuciami tak czule,
jakby promyk słoneczny twarz pieścił,
słyszysz, jak dusza śpiewa,
bo w niej radość dojrzewa
niby słowa dziś tej cichej pieśni.

W dal będziemy wędrować,
gdzie już baśń kolorowa
w krajobrazy przepiękne się stroi,
za smutkami, za żalem,
tam, gdzie zła nie ma wcale..
proszę, chodź zemną, czemu się boisz?