W ogrodach poezji

Roztańczą palce klawisze,
gdy siądziesz do fortepianu
i pieśń cudowną usłyszę;
zadumę gwiazd oceanu.

Graj, Fryderyku, pieśń nocy,
niech się poranki zawstydzą,
że gwiazd nie znają uroczych,
bo w jasny dzień ich nie widzą.

W nutach ukryte tęsknoty
i smutne i rozmarzone,
igrają, jak serca wzloty
nocami, nieutulone.

I pod gwiazdami przepływa
noc smutna i tajemnicza,
jak w kraju, gdzie wierzba siwa
srebrzy się w świetle księżyca.

Pieśń nocy graj, Fryderyku,
ukołysz firmament nieba
w twojej tęsknocie okrzyku
- pięknem melodii - tak trzeba!

Wiersz inspirowany piękną muzyką Chopina.