W ogrodach poezji

Między nami, kochanie, mroczne piekło się ściele,
świat czarniejszy od nocy, w której nie widać gwiazd,
chyba jednak od życia pragnę dzisiaj zbyt wiele,
bo już zawsze nas dzielić będzie okrutny czas.

Czy Bóg da mi nadzieję albo siłę do tego,
aby żyć z tą tęsknotą, która pali, jak żar?
Od Twych oczu, kochanie, nie ma nic piękniejszego!...
Czy od od spojrzeń Twych, miła, może być większy dar?

Moja dusza dziś płacze, dni samotne witając
o poranku zasnutym słoną mgłą mokrych łez,
czemu, moja najmilsza, zorze wciąż rozkwitają
barwnym pięknem nie dla mnie, powiedz, Ty przecież wiesz!

Za mych marzeń krainą świat szczęśliwy rozkwita
jasnym świtem, kwiatami, czułym dotykiem ust,
ja o drogę do szczęścia już nikogo nie pytam,
chociaż kocham Cię, miła, bardzo kocham, no cóż...

Między nami, kochanie, niebo całe lazurem
mej miłości wypełnię aż po sam jego brzeg,
może kiedyś odpłyną w przeszłość me dni ponure,
może kiedyś przytulisz, miła, do piersi mnie.

Tobie, kochanie 106 wiersz z 1001 nocy :)
Nikt nie wie, jak trudno mi żyć ze świadomością,
że nigdy nie będziemy razem, gdy w każdej chwili
i każdą cząstką duszy pragnę być z Tobą...