W ogrodach poezji

Wśród barwnych marzeń szukam Twoich spojrzeń,
gwiazdo daleka ze srebrzystych snów,
ale nie mogę pięknych oczu dojrzeć
w uśmiechu kwiatów, wśród majowych bzów.

Brązowych spojrzeń nie odnajdę wcale
w zapachu sosen, choć wytężam wzrok,
a moje serce wypełnione żalem,
a w duszy ciągle się ukrywa mrok.

Wypełnię ciszę uczucia wołaniem
w te noc, do której mój zabłądził los,
w brązowookie, wieczne zakochanie,
z lichą nadzieją, wartą jeden grosz.

Szukam Twych spojrzeń, by je znaleźć może
w kropelkach rosy i wśród słonych łez,
w snach niespełnionych i o smutnej porze
w jesiennych chmurach, kiedy pada deszcz.

Szukam Twych spojrzeń wśród samotnych świtów,
w wieczornych zorzach, witających sny
i w dniach zwyczajnych, i wśród pięknych mitów,
gdzie je ukryłaś, powiesz kiedyś mi?

W mym przeznaczeniu odnalazłem, miła,
uroczych oczu Twych cudowny blask,
szukałem długo, tak czasami bywa,
choć byłaś przy mnie, byłaś cały czas!